Wiersze Andzi

Świt

Budzi mnie dotyk twych dłoni

niczym muśnięcie poranka 

i ust niegasnący płomień

ukryty w gwiezdnych odłamkach.

I gestów drobnych tak wiele

gdzieś zapisanych w pamięci,

słów parę, które z nadzieją

na dobrzy dzień mi poświęcasz.

Budzi mnie zieleń spojrzenia,

ciepło oddechu na skórze -

a ja najbardziej bym chciała

zatrzymać nasz świt na dłużej.

I utknąć z tobą w poranku

na znacznie dłużej niż chwila

i poczuć, jak w słońca blasku

świat się dla nas zatrzymał.